Όταν ένα άτομο είναι θυμωμένο, συνήθως αφήνει αυτό το συναίσθημα να τον κατακυριεύσει. Έτσι, μπορεί να εκφραστεί με σκοπό να πληγώσει τον άλλο, πιστεύοντας ότι όσα ξεστομίζει θα ξεχαστούν.
Έρευνες δείχνουν ότι όσοι άνθρωποι δέχτηκαν λεκτική κακοποίηση όταν ήταν παιδιά, υποστηρίζουν ότι θα προτιμούσαν να τους έδερναν, παρά να βιώνουν τον πόνο που προκαλούν η συνεχής κριτική, οι χαρακτηρισμοί, η ταπείνωση και όλες οι άλλες μορφές λεκτικής βίας.
Η λεκτική βία στη σχέση από τον έναν στον άλλον δημιουργεί μια αιώνια ανάγκη εκδίκησης και «ισοφαρίσματος». Δε συζητιούνται τα πραγματικά προβλήματα, αλλά ο ένας σκέφτεται τι θα πει για να πληγώσει τον άλλο. Όταν ο ένας ενεργεί με αυτό τον τρόπο, στην ουσία προκαλεί τον άλλο να κάνει το ίδιο. Ακόμα και αν νομίζει πως όλα θα ξεχαστούν μετά το θυμό του, είναι θέμα χρόνου το πότε θα έρθει εκδίκηση από την άλλη μεριά.
Ο παραπάνω φαύλος κύκλος λειτουργεί σε όλα τα είδη σχέσεων, είτε είναι μεταξύ συντρόφων είτε μεταξύ φίλων είτε ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο θυμός είναι καλό να εκφράζεται, αλλά με σεβασμό, δηλαδή η χρήση δηλώσεων σε πρώτο ενικό πρόσωπο, έτσι ώστε να εκφράζεται το ίδιο το άτομο και τα συναισθήματα του, χωρίς να επιτίθεται στον άλλο.
Αυτό που προτείνεται είναι η έκφραση των αιτιών του θυμού, αντί για τον ίδιο το θυμό, χωρίς ο στόχος να είναι η αλλαγή του άλλου. Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείται θετικά ο θυμός, ως κίνητρο για να επιτευχθεί βαθύτερη αυτογνωσία. Έτσι, μπορούμε να ανακαλύψουμε νέους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων στις σχέσεις. Όταν το άτομο βρίσκεται στο φαύλο κύκλο του θυμού στη σχέση του, είναι πολύ δύσκολο να παρατηρήσει τον εαυτό του και τον τρόπο που λειτουργεί.
Είναι σημαντικό το άτομο να μάθει να χαλαρώνει και αυτό επιτυγχάνεται μέσω τεχνικών διαχείρισης του θυμού. Για να γίνει αυτό αποτελεσματικά, πρέπει να μάθει να αποβάλει τη σωματική ένταση από τους μυς. Επίσης, το άτομο μαθαίνει να μπλοκάρει τις σκέψεις που του προκαλούν ένταση. Οι ειδικοί προτείνουν τεχνικές χαλάρωσης να χρησιμοποιούνται στο ξεκίνημα του θυμού, πριν το άτομο βγει εκτός ελέγχου. Μέσω της χαλάρωσης, το άτομο καταφέρνει τελικά να ελέγξει το θυμό του και να παρατηρήσει τον εαυτό του και τον τρόπο που λειτουργεί.
Οι άνθρωποι λειτουργούν διαφορετικά, όταν θυμώνουν. Συγκεκριμένα, κάποιοι κρατάνε μούτρα και απομακρύνονται συναισθηματικά, άλλοι χρησιμοποιούν τη βία, είτε αυτή είναι λεκτική είτε συναισθηματική, άλλοι κατακρίνουν τον εαυτό τους για τον θυμό και νιώθουν ενοχές και άλλοι ούτε τον αποδέχονται ούτε αναγνωρίζουν ότι τους κυριεύει. Όλοι αυτοί οι τρόποι οδηγούν στη διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης της σχέσης, καθώς σε καμίας από αυτές τις περιπτώσεις δε συζητιούνται τα πραγματικά ζητήματα.
Είναι βασικό το άτομο να επιτύχει την αυτοπαρατήρηση όταν θυμώνει, ώστε να παρατηρήσει τον εαυτό του, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και να προσπαθήσει να καταλάβει τι είναι αυτό ακριβώς που τον θυμώνει, αλλά και πως το επικοινωνεί με τον άλλο. Το πιθανότερο είναι ότι θα εντοπίσει σημεία που εμποδίζουν την επικοινωνία του και θα προσπαθήσει να αλλάξει τον εαυτό του και όχι τον άλλο.
Είναι καλό να εκφράζεται ένα ζήτημα σημαντικό για εμάς, καθώς όταν δεν το εκφράζουμε, τότε αποποιούμαστε τον εαυτό μας. Φυσικά, δεν είναι απαραίτητο να φτάνει κάποιος στο άλλο άκρο και να παίρνει προσωπικά κάθε αδικία ή ενόχληση. Το να αφήνει κάποια πράγματα να περνούν απαρατήρητα είναι σημάδι ωριμότητας.